Ik heb iets met messen... Schotland ook.
Toen ik in 2003 samen met mijn zoon in Schotland en op Skye was kocht ik een mooi handgemaakt mes in de Croft Studio in Dunvegan. Bob Cleland was de maker en ik wist zijn adres. Ik hoorde van vrienden op Skye dat hij een bekende messenmaker was die op zijn tijd wel van een "dram" hield en ook dat hij een deel van zijn been was kwijtgeraakt en een prothese heeft. We besloten te proberen hem op te zoeken, maar er bleek niemand thuis te zijn. We liepen om het huis heen en het was er, hoe zal ik dat zeggen, wat rommelig. Er stond een vergane tractor in de tuin en we konden iets zien dat op een werkplaats of smidse leek.
2003 Huis van Bob Cleland
In 2013 waren wij samen opnieuw op Skye en we besloten om zijn huis weer eens op te zoeken. Bob Cleland zat in de zon op een bankje voor zijn huis, nodigde ons hartelijk uit om verder te komen en liet zien hoe hij een oud handvuurwapen repareerde. Zijn prothese deed me denken aan die van een piraat: ik zag een een ronde metalen buis met een rond rubberen voetje.
Bob Cleland
Hij legde iets uit over de reparatie van het wapen en vroeg of we meer wilden zien van zijn werk- en leefomstandigheden. Wat we destijds hadden gezien was inderdaad de smederij. Bijzonder om je te realiseren dat in zo'n rommelige omgeving (die kennelijk alles heeft wat nodig is) zulke prachtige producten worden gemaakt!
De smederij
Hij nam ons mee naar zijn eigenlijke woon- en werkruimte achter het huis (later bijgebouwd) en liet ons van alles zien. Het maken van messen (o.a. scian dubhs) en zwaarden is zijn beroep, maar daarnaast maakt hij werpmessen, tomahawks, pijl-en-bogen en andere wapens. Uit allerlei boeken haalt hij de voorbeelden van hoe vroeger en elders wapens werden gemaakt en gebruikt en dat maakt hij dan na. Ik noem maar wat: vilmessen zoals de Eskimo's die gebruikten, een puntige knots waarmee beren werden aangevallen. De ruimte stond stampvol met gereedschappen en voorwerpen waar hij nog mee aan het werk was of die al klaar waren.
Zijn woon-werkruimte
We keken onze ogen uit. In diezelfde ruimte stond zijn bed maar met alles wat erop lag leek het meer op een werktafel.
Hij vertelde dat zijn zoon, Jake, die het vak van hem geleerd heeft, de zaak heeft overgenomen en dat hij het nu rustiger aan doet. En dat hij, al is hij de jongste niet meer, altijd de jongen is gebleven die met zijn handen bezig moest zijn en dat hij nog graag erop uittrekt, soms met de indiaanse tipi die naast zijn huis staat. Er komen wel eens kinderen bij hem op bezoek die het werpmes dan mogen proberen. Dat gaat meisjes meestal beter af dan jongens: jongens doen het veel te hard en dan mist de nauwkeurigheid.
Werpmes met lederen handvat (een houten handvat zou bij het werpen kapot kunnen gaan)
Bijzonder om bij een onaangekondigd bezoek zo hartelijk ontvangen en rondgeleid te worden en leuk om hem zo gepassioneerd te horen vertellen over wat hem bezighoudt.
Wie wat wil zien van de eindproducten van vader en zoon Cleland zien kan eens kijken op
http://www.knifemaker.co.uk/ 